κάππα ελένη

[epsilon]

ο θάνατος ανεβαίνει τη σκάλα.
απλώνει τη ζωή στην ταράτσα, σφίγγει στο στόμα του τα μανταλάκια σαν καρφιά στο σταυρό. κι αφού βεβαιωθεί ότι η μπουγάδα είναι αρκετά καθαρή και κρεμασμένη στον αέρα, ο θάνατος πέφτει από την ταράτσα, σαν ένας κύκνος που βουτάει το κεφάλι του απόγευμα, στην ήσυχη λίμνη.

[κανενας]

εγώ το προτιμώ αλλιώς

ο θάνατος ανεβαίνει στην ταράτσα σαν αποκεφαλισμένος κύκνος και στο στόμα του φυτρώνουν μανταλάκια.

Κάτω είναι το καινούριο κεφάλι του
η πτώση είναι χίμαιρα, η θάλασσα κι ο ουρανός μαζί.
Τα δέντρα εκεί κάτω ειν'ανάποδα.

Η μπουγάδα αποθεώνεται κι ο αέρας πολύς.


Ειρωνία: ακούγεται ένα φρενιασμένο τανγκό απο ένα λησμονημένο απόγευμα.

Τα πάντα είναι πράσινα.

[epsilon]

πράσινα.
η ευφορία είναι ευγνωμοσύνη και ταπείνωση.
μ' αρέσει. σήμερα μυρίζει βροχή.